Hljómsveitarverk
Konsert fyrir tvær flautur og hljómsveit
2004
20'
2,2,2,2, - 4,2,2,1, - 2 slv. - harpa - 1. einleiksflauta (alt, piccolo), 2. einleiksflauta (bassafl., alt, piccolo), - strengir
Konsert fyrir tvær flautur og hljómsveit er skrifaður fyrir flautuleikarana Guðrúnu S. Birgisdóttur og Martial Nardeau. Verkið er í þremur þáttum.
Frumflutningur í Háskólabíói 25. janúar 2007. Sinfóníuhljómsveit Íslands, Guðrún S. Birgisdóttir og Martial Nardeau, flautur, hljómsveitarstjóri Roland Kluttig.
Í tónleikaskrá Sinfóníuhljómsveitar Íslands 25. janúar 2007 skrifar Ingibjörg Eyþórsdóttir:
Í Konsert fyrir tvær flautur sem við heyrum hér í kvöld notar Karólína ýmsar tegundir af flautum; piccolo, alt og bassa, auk venjulegrar flautu. Harpan gegnir stóru hlutverki, enda eiga hljómur hörpunnar og flautu einstaklega vel saman. Kaflarnir hafa nokkuð ólíkt yfirbragð, bæði hvað varðar einleiksraddirnar og notkun hljómsveitarinnar. Í fyrsta kaflanum ramma kyrrstæðir hljómar í strengjum inn kaflann og blokkir hljóðmassa hljóma í blásurum, þar með töldum einleiksflautunum. Miðkaflinn er hægur og lýrískur og að því leyti er konsertinn nokkuð hefðbundinn, þó sú skilgreining nái varla að lýsa honum að öðru leyti. Mjúkur og ómþýður tónn altflautunnar sem hjómar í upphafi kaflans hæfir vel ljóðrænu yfirbragðinu, en hún kallast hér á við klarinett og strengi. Síðan bætist harpan við og kallast á við einleikhljóðfærin. Í þriðja kaflanum, sem hefst á hægum inngangi, er piccoloflautan mest áberandi þar sem hún hljómar yfir þykkum hlóðmassanum. Slagverkið gegnir einnig miklvægu hlutverki í þessum kafla, og Karólína undirstrikar það með því að hafa ekkert slagverk í fyrri tveimur köflunum.
Guðrún og Martial hafa þetta um konsertinn að segja:
Konsert fyrir tvo flautuleikara og margar flautur var saminn fyrir okkur Martial árið 2004. Höfundur nýtir sér sérkenni hinna ólíku hljóðfæra í flautufjölskyldunni og bregður upp alt-, bassa- og pikkólóflautum. Við höfum m.a. velt því fyrir okkur hvort mekanískt innslag pikkólóflautanna í lokaþætti verksins tákni eitthvað sérstakt. Kannski eru litlu flauturnar tákn fyrir litlu börnin sem gogga á heim fullorðinna? Kannski eitthvað allt annað. Endalaust mætti velta slíku fyrir sér og Karólína myndi vafalaust yppta öxlum og brosa ef ég bæri þetta undir hana. Áheyrandinn dettur inní hljóðheim og er sleppt þegar höfundi þykir nóg boðið. Hlustandinn situr eftir með möguleika á að heyra innra með sér raddir úr eigin veröld. Karólína hefur alltaf haft sinn háttinn á með upphaf og endi og það er eitt af mörgu sem hefur alltaf heillað okkur við verk hennar.
Gítarkonsert
2001
23'
2,1,1,1, - 2,2,1, - 2slv. - einleiksgítar, - strengir
Argentíski gítarleikarinn Sergio Puccini frumflutti Gítarkonsert með Sinfóníuhljómsveitinni í Santa Fe í Argentínu í júní 2001.
Arnaldur Arnarson flutti konsertinn ásamt Sinfóníuhljómsveit Íslands 26. febrúar 2004. Árni Heimir Ingólfsson skrifaði í efnisskrá við það tækifæri:
"Gítarkonsertinn er í fjórum þáttum og var pantaður af argentínska gítarleikaranum Sergio Puccini, sem frumflutti hann ásamt sinfóníuhljómsveitinni í Santa Fe í Argentínu í júní 2001. Fyrsti kaflinn hefst á fjórum hljómum leiknum af hljómsveit og gítar, sem leiða inn í fyrsta einleikskaflann. Gítarinn er mjög í aðalhlutverki í þessum þætti, og raunar í verkinu í heild. Hljómsveitin leikur einn og einn hljóm eða nokkra saman, en það eru tónarunurnar í gítarnum sem halda öllu saman. Annar þáttur er hægur og ljóðrænn. Aftur heldur hljómsveitin sig til hlés og styður við einleikarann með kyrrlátum hljómum, en inn á milli fléttast saman fjölröddun gítars, tréblásara og marimbu. Þriðji þáttur er eins konar scherzó. Hafi lagrænir eiginleikar gítarsins verið í forgrunni fram til þessa er það nú liðin tíð. Nú er það hljóðfallið sem ræður. Fjölrytmar kallast á í gítar, lágfiðlum og sellóum, en hin hljóðfærin skapa mótvægi með lengri tónum í einfaldara hljóðfalli. Lokaþátturinn hefst með ólíkum hendingum sem settar eru fram hver á fætur annarri: rytmískt slagverksdúó, kröftugir rísandi skalar í strengum og blásurum, dynjandi sextándupartar í gítar, og punkterað stef í málmblásurum. Þessi hendingabrot kallast á um stund en víkja um síðir fyrir iðandi strengjaundirleik sem smám saman deyr út. Að lokum er ekkert eftir nema gítarinn, sem á síðasta orðið með stuttri einleikskadensu. "
Árni Heimir Ingólfsson
Frumflutningur: Centro Cultural Provincial í Santa Fe, Argentínu, 29. júní 2001, Orquestra Sinfónica de la Provincia de Santa Fe, Sergio Puccini, gítar, stj. Carlos Cuesta
Toccata
1999
3,3,3,3, - 4,3,3,1, - 2 slv., - strengir
ca. 9'
Toccata var samin að beiðni Orkester Norden með styrk frá NOMUS. Verkið er í einum þætti, sem skiptist þó í samtengdan forleik og aðalkafla. Eiginlega er hér um að ræða eins konar konsert fyrir hljómsveit, því að allir hljóðfærahópar hljómsveitarinnar koma einhvern tímann sérstaklega fram í sviðsljósið.
Orkester Norden frumflutti verkið undir stjórn Toumas Ollila í Rättvik í Svíþjóð sumarið 1999 og í framhaldi af því á tónleikaferðalagi m. a. í Stokkhólmi, Helsinki og Riga. Hljómsveitin flutti verkið undir stjórn Okko Kamu í tilefni opnunar norrænu sendiráðanna í Philharmonie salnum í Berlín haustið 1999.
Frumflutningur: 10. júlí 1999; Sporthallen, Rättvik í Svíþjóð; Orkester Norden, stj. Tuomas Ollila
Klarinettkonsert
1994
2,2,2,2, - 4,3,3,1, - 2 slv., - klarinett, - strengir
ca. 15'
Klarinettkonsert var pantaður af Sinfóníuhljómsveit Álaborgar og skrifaður fyrir Einar Jóhannesson. Einar frumflutti verkið ásamt Sinfóníuhljómsveit Álaborgar undir stjórn Lan Shui í apríl 1995. Verkið er í tveimur köflum.
Flumflutningur: 27. apríl 1995 í Aalborghallen, Sinfóníuhljómsveit Álaborgar, Einar Jóhannesson, stj. Lan Shui